تاثیر آموزش مبتنی بر الگوی ارتقا سلامت بر میزان فعالیت بدنی زنان مبتلا به دیابت

مقدمه: دیابت یکی از مشکلات جدی جهانی می باشد. فعالیت بدنی، یکی از مهمترین عوامل به منظور کنترل دیابت است. با این وجود تغییر فعالیت بدنی ساده نیست. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر الگوی ارتقا سلامت بر میزان فعالیت بدنی زنان مبتلا به دیابت می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی نیمه تجربی، 80 زن دارای شرایط مبتلا به دیابت (شامل 40 زن در هرگروه مورد و شاهد) مورد بررسی قرار گرفتند. افراد گروه مورد یک جلسه آموزش گروهی و سه جلسه مشاوره فردی (با روش پنج آ) را بر اساس سازه های الگوی ارتقا سلامت دریافت کردند. سپس هر دو گروه در شروع پژوهش، 3 و 6 ماه بعد از آموزش، از نظر میزان و مرحله ی تغییر فعالیت بدنی بررسی، و با استفاده از نرم افزار spss نسخه ی 16 توسط آزمون آنالیز واریانس داده های تکراری، من ـ ویتنی و فریدمن تجزیه و تحلیل آماری انجام شد. یافته ها: آزمون آنالیز واریانس داده های تکراری مشخص نمود میزان فعالیت بدنی با گذشت زمان تغییر نموده، و در زمان های مختلف در گروه مورد اختلاف معنی داری را نشان داد. هم چنین بین گروه های مورد و شاهد نیز از نظر میزان فعالیت بدنی اختلاف معنی داری وجود داشت. بر اساس مرحله ی تغییر فعالیت بدنی، 3 و 6 ماه بعد از مداخله نسبت بیشتر و معنی داری از افراد گروه مورد نسبت به گروه شاهد در مراحل آمادگی، عمل و نگهداری بودند. نتیجه گیری: ارایه ی برنامه ی آموزشی بر اساس الگوی ارتقا سلامت پندر علاوه بر افزایش میزان فعالیت بدنی، در بهبود مرحله ی تغییر زنان مبتلا به دیابت نیز موثر بود.